Karanlık Lord & Karanlık Lady

[Marissa Arwen Shapplin]

Ad:
Soyad:
Yaş
Örnek rp ( en az 10 satır) :

[Amy Lee]

Ad:Amy
Soyad:Lee
Yaş:(rp)20
Örnek rp ( en az 10 satır) :

Amy bugün erken kalkmıştı. Odasının penceresinden dışarıya baktı. Hava çok karanlıktı.
Amy kendi kendine:
"Bu gün yağmur yağabilir…" dedi.
Tam o anda gök gürültüsünü duydu. Daha sonra da bir şimşek….
Yüzünü yıkadı. Üstünü giyindi. Telefonu çalıyordu. Koşup telefona baktı. Telefondaki menejeriydi...
Menejer:
-Merhaba Amy biliyorsun bugün konserin vardı. Ama hava şartları yüzünden iptal edildi...
Amy:
-Ah! tabiî kide biliyorum. Bu yüzden çok üzgünüm. dedi
Amy menejeriyle biraz daha konuştuktan sonra telefonu kapattı. O sırada kapı çaldı. Gelen annesiydi. Çok telaşlı bir hali vardı. Amy annesini hemen içeriye aldı.
Amy annesine:
-"Neyin var telaşlı görünüyorsun" dedi..
Annesi:
-"Evet kızım. Baban kaç saat oldu ortalıkta yok başına bir şey gelmesiden korkuyorum. Malum yağmur yağıyor. Arabası kaymış olabilir." dedi ve üzüntülü bir şekilde kızına sarıldı.. Sanki ağlamasını Amynin görmesini istememekcesine kızı bırakmıyordu..
Amy:
-Merak etme. Babam bir otelde durmuştur.dedi.
Annesi:
-İnşallah kızım İnşallah...
O sırada annesinin telefonu çaldı.Annesinin suratından neler olup bittiğini anlamıştı. Annesi hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Amy’nin de gözleri dolmuştu.Annesi telefonu kapattı.
Amy :
-tahmin ettiğim şey mi. dedi
Annesi:
-evet kızım baban kaza geçirmiş. Şuan yoğun bakımdaymış. Hemen hastaneye gitmeliyiz. dedi.
Amy ve annesi telaşla dışarı fırladı. Hiçbir araba yoktu etrafta.Amynin şöförüde bugün izinliydi. Amy ve annesi yağmur gökgürültüsü ve yıldırım altında hastaneye doğru koşuyordu. İkiside sırılsıklam olmuştu ve ikiside ağlıyordu. İkisi de çok yorulmuştu. Durdular. O sırada bir ışık gördüler. Daha evlerinden 1-2 metre uzaktalardı. Işık yaklaştıkça bunun bir araba olduğunu anladılar.Hemen Amy arabayı durdurmak için işaret verdi.Araba durdu. İçerisine baktığında çok şaşırmıştı…..
-A a ama se sen …
İçerideki babasıydı. Hemen babasına sarıldı.Ağlamaklı bir şekilde:
-Senin yoğun bakımda olduğunu sanıyorduk bizi çok korkuttun dedi..
Babası:
-Ne anlamadım ben mi yoğun bakımdaymışım?
Annesi:
-Evet senin adamın olduğunu söyleyen biri beni aradı ve senin...
Babası dur şeklinde elini işaret etti. Böyle bir şeyi kim yapmış olabilirdi. Amy ve annesi arabaya bindi ve eve geri döndüler.
Amy içinden şu kelimeleri geçirdi. “bugün her şey üst üste geldi” dedi.

2. gün
Amy nin konseri başlıyacaktı. Amy kuliste hazırlıklarını tamamlamıştı. Bütün heyecanlı kalabalık onu bekliyordu.
Amy müzikle beraber sunucunun Am'yi sunmasıyla içeri girdi. ve şarkısına başladı...

-Catch me as i fall
Say you're here and it's all over now
Speaking to the atmosphere
No one's here and i fall into myself
This truth drives me into madness
I know i can stop the pain if i will it all away

Don't turn away
Don't give in to the pain
Don't try to hide
Though they're screaming your name
Don't close your eyes
God knows what lies behind them
Don't turn out the light
Never sleep never die

I'm frightened by what i see
But somehow i know that there's much more to come
Immobilized by my fear
And soon to be blinded by tears
I can stop the pain if i will it all away

Don't turn away
Don't give in to the pain
Don't try to hide
Though they're screaming your name
Don't close your eyes
God knows what lies behind them
Don't turn out the light
Never sleep never die

Fallen angels at my feet
Whispered voices at my ear
Death before my eyes
Lying next to me i fear
She beckons me shall i give in
Upon my end shall i begin
Forsaking all i've fallen for i rise to meet the end

Şarkı bittiğinde bütün kalabalık onu delice alkışlıyordu. Amy çok mutluydu. Dünkü olaydan sonra hayranları ona çok iyi gelmişti. Konser bitti ve Amy dışarı çıktı. Amy nin hayranları onu görünce izdiham oluştu. Küçük bir hayranı ondan bir parçasını söylemesini istiyordu. Amy kıramadı ve my immortal şarkısının nakaratını söyledi...

-When you cried I'd wipe away all of your tears
When you'd scream I'd fight away all of your fears
And I held your hand through all of these years
But you still have
All of me

Şarkı bittiğinde bütün kalabalık yine coşku içinde onu alkışladı. Amy selam vererek arabasına bindi ve evine doğru yol aldı...

[Marissa Arwen Shapplin]

Kabul edilmiştir.

[daniel potter]

Ad:daniel
Soyad:potter
Yaş:rp yaşı 25
Örnek rp ( en az 10 satır) :
Daniel hızla uzaklaşan bayana bir süre baktıktan sonra gözlerini yine gökyüzüne çevirdi. Sonra

"Eve atacağımı falan sandı heralde."

dedi ve güldü. Aklına bir anda Ginny'nin ona uykusu gelmediği zamanlarda söylediği şarkı geldi. Bir yandan Daniel'ın saçlarını okşar bir yandan da ona tatlı bir ses tonuyla o şarkıyı söylerdi. Daniel farkında olmadan şarkının sözlerini mırıldanmaya başladı:

"We were both young when I first saw you
I close my eyes and the flashback starts
I'm standing there on a balcony in summer air
See the lights, see the party, the ball gowns
See you make your way through the crowd
And say hello, little did I know

...

Marry me, Juliet, you'll never have to be alone
I love you and that's all I really know
I talked to your dad, go pick out a white dress
It's a love story, baby, just say yes

Cause we were both young when I first saw you"

Farkında olmadığı birçok şey vardı aslında. Mesela gözlerinden boşalırcasına akan göz yaşları. Şimdiden Ginny'yi çok özlemişti. Hem dostu olarak, hem bir yandaşı olarak hem de Juliet'i olarak. Kendini tutamıyordu her nedense, göz yaşlarına izin veriyordu, bari onlar aksınlar da özgür olsunlar diye. Ağlayınca hep rahatlardı ama bu sefer ağladıkça içi acıyordu, sebebini bilmediği bir acı hissediyordu. Bu acı terk edilmekten mi yoksa çok sevdiği birini kaybetmekten mi kaynaklanıyordu bilmiyordu.

Göz yaşlarını silerek

"Her güzel şeyin bir sonu vardır. Bir kez daha aşk diye bir şeyin olmadığını bana kanıtladın hayat. Daha ne isteyebilirim ki? Yeni bir hoşlanma mı? Aman zaten her dakika karşıma hoşlanabileceğim kişiler çıkıyor!"

dedi. Ama sonra yine gözleri dolarak

"Ama hiçbiri ona karşı hissettiklerimi bana geri veremeyecek. Çünkü aynı hataya bir kez daha düşmem. Kim bilir, belki çok severim ama her şeyimi feda edebilecek kadar değil."

dedi. Son bir kez onunla vedalaşabilseydi belki de bu kadar çok üzülmeyecekti. Çünkü Ginny onun tam anlamıyla hayat arkadaşıydı. Hogwarts'a başladığı andan beri hatta ve hatta daha da öncesinden beri onunla arkadaşlardı. Her türlü zorluğun üstesinden birlikte gelmişlerdi. Birbirlerine asla kötülükte bulunmamışlardı. Ama Ginny bu kusursuzluğu mahvetmişti. Resmen Daniel'ı kandırmıştı. Sanki uygun bir dille durumunu anlatsa ve ailesinden uzaklaşabilmesi için biriyle evlenmeye ihtiyacı olduğunu söylese Daniel onu terslerdi. Tam tersine çok daha iyi olurdu, bebekleri olmazdı, Daniel ona o kadar da bağlanmazdı. Belki de Bonnie'yle barışabilirdi bile. Ama yine de Ginny'ye teşekkür ediyordu, ona harika anlar yaşattığı için. En zor anlarında yine onu yalnız bırakmadığı için. Gerçi şimdi hayatının en zor anlarından birine terk etmişti onu ama Daniel bunu daha fazla kafasına takmayarak ayağa kalktı.

Gitme vaktiydi artık. Son bir kez buraya göz gezdirdi. En kötü anlarının çoğunu burada mı yaşamak zorundaydı hep? Yine de hoş anıları olmuştu. Gözüne az ilerideki ağaç takıldı. İsimlerinin kazılı olduğu ağaç. 'Daniel <3 Bonnie' yazısı özellikle göze çarpıyordu ama Daniel buna gülmekle yetindi. Islak gözlerinin ardından bir gülücük iyi olmuştu, tıpkı ona yakıştığı gibi. 'Ginny' yazısının üstüne elini götürdü ve hafifçe okşayarak

"En azından senden geriye kalan şeyler hala canlı."

dedi. Daniel ilk defa bir ağaçta can bulmaktan bahsediyordu. En azından onun için artık bu kadarı vardı. Daniel'ın içini bir anda endişe kapladı. Hogwarts'ta her an nereye baksa onu hatırlayacaktı, evin her köşesinde, her eşyada onu hatırlayacaktı. Kathleen'e her baktığında onu görecekti. İşi zor gibi gözüküyordu ama biliyordu ki her kötü şeyin bir doğuşu olduğu gibi batışı da olurdu. Artık ne kadar batabilirse.





Flood için özür ama ben öğrencilikten çıkmak istiyorum ve karanlık lord olmak istiyorum

[Selyon Aloe Tuylurt]

Tamam kabul...