Profesör Mellissa'nın Rpleri

[Marissa Arwen Shapplin]

Sevgili profesörler rplerimi değerlendirmenizi istiyorum..

[Marissa Arwen Shapplin]

Luna yatağında yatıyordu. çok korkmuş olmalıydı ki o güzel pembe geceliği sırılsıklam olmuştu. Yorganını ayağıyla tekmeledi ve çığlık çığlığa uyandı. Çığlıklarını duyan anne ve babasıda onunla birlikte uyanmış olmalıydılar ki koridordan ayak sesleri geliyordu. Birdenbire luna'nın odasının kapısı hızlıca açıldı. İçeriye girenler anne ve babasıydı. Luna'nın annesi hızlı adımlarla Luna'nın başucuna gitti.



Luna'ya:
--Kızım iyi misin? Ne oldu çabuk anlat.


Luna:
--İyiyim anneciğim. Sadece korkunç bir rüya gördüm. Sizi endişelendirdiğim için özür dilerim.

Babası:
--Olur mu öyle şey? Sen bizim biricik kızımızsın.


Luna:
--Biliyorum ama...


Annesi ona söz hakkı vermeden:
--Tamam Lunacığım sen şimdi üzerini değiştir, yatağına yat ve güzelce uyu. İyi geceler.

Babası:
--İyi geceler kızım.

Luna:
--Sizede iyi geceler anneciğim ve babacığım.

Anne ve babası odadan usulca çıktılar. Sakin adımlarla odalarına gidip yataklarına yattılar ve tatlı rüyalara daldılar.

Bu arada luna ıslak olan pembe geceliğini çıkarmış yerine masmavi üzerinde ayıcık resmi olan geceliğini giymişti. Gerçekten çok tatlı görünüyordu. Luna da sersemlemiş bir hal vardı ki sallanarak yürüyordu. Birden kendini yatağına attı. Yorganını üzerine çekti ve odasına göz gezdirdi. Duvarları harry potter posterleriyle doluydu. Ve bir sürü yumuşak ayısı vardı. Hepsi odaya farklı bir güzellik katmıştı. Luna bütün bunları düşünürken gözlerinin yavaş yavaş kapandığının farkında değildi. 1 dk geçmeden Luna'nın gözleri tamamen kapandı.

Sabahın ilk ışıkları Luna'nın penceresinden içeriye süzülür süzülmez luna yatağından kalktı. Sakin adımlarla banyoya doğru yürüdü. Banyoya girdi ve elini yüzünü yıkadı. Daha sonrada anne ve babasına süpriz kahvaltı hazırlamak için kendinden emin adımlarla gülümseyerek mutfağa gitti.

[Marissa Arwen Shapplin]

1. Bölüm


Luna günün ilk ışıklarıyla gözlerini açtı. Bir yandan çok mutluydu bir yandan da çok üzüntülü... Üzüntülü olmasının nedeni, Chirs'den ayrılalı 1 gün bile olmamıştı ; fakat onu çok özlemişti. Mutlu olmasının sebebi de evindeydi, annesini ve babasının yanındaydı. Bugün onlarla birlikte gezecek ve eğlenecekti. Bu nedenle hemen ayağa kalktı. Bavulunu açtı ve kıyafetlerini çıkardı. Kıyafetin içinden Chirs ile çektirdiği fotoğrafı görünce kalbinin ortasına birşey saplanır gibi oldu ve acımaya başladı. Bu acıyı iyi bilirdi ; bu acı aşk acısıydı...Birkaç dakika sonra Luna odasından en güzel kıyafetlerini giymiş olarak çıktı. Koşarak ilk önce annesine, sonrada babasına sarıldı. Sonrada:

--Günaydın anneciğim ve babacığım. Ooo kahvaltıyı hazırlamışsınız çok güzel görünüyor, diyerek kahvaltı masasına oturdu ve kahvaltısını yapmaya başladı. O kadar hızlı yiyordu ki bunu gören anne ve babası çok şaşırdı. Annesi:
--Kızım yavaş arkandan biri kovalamıyor, dedi ve gülümsemeden edemedi.

Luna’da ağzındaki lokmasını bitirdikten sonra:
--Anneciğim ne yapabilirim yemeklerini ve kahvaltı sofranı çok özlemişim, dedi ve o da gülümsedi.

Babası:
--Kahvaltınızı biraz daha geç yaparsanız metroyu kaçıracağız ona göre, dedi ve sofradan kalkarak bonyoya doğru ilerledi

Luna’da en sonunda kahvaltı sofrasından kalkabilmişti. Karnının ağrıdığını hissetti o kadar fazla yememeliydi. Karnı neredeyse patlayacaktı. Banyoya girdi ve elini ağzını yıkadı. Kendi havlusunu eline alarak odasına çekildi. Yatağına oturdu.O güzel Hogwarts anılarını ve Chirs ile geçirdiği günleri anımsadı.Onu çok özlemişti. <<keşke bir mucize olsa da onu görebilsem>> diye düşündü…

Bütün bunları düşünürken annesinin sesini duydu:
--Luna haydi gidiyoruz.

Luna bu sesi duyarduymaz hemen ayağa kalktı ve kapıya doğru koştu. Annesi ve babası arabaya binmiş Luna'yı bekliyordu. Luna onları beklettiği için çok utandı. Hemen arabaya bindi. Arabanın hareket etmesiyle beraber tatlı hayallere daldı...

[Amber Potter]

GüzeL oLmuş...
TebrikLer...

[Marissa Arwen Shapplin]

2. Bölüm

Luna' nın tatlı hayali arabanın durmasıyla sona erdi. Arabadan oflayarak çıkan Luna hiçte mutlu görünmüyordu. Babası arabayı kilitledi ve alışveriş merkezine doğru ilerledi. Babasını annesi, annesinide Luna takip etti. Luna bir karınca kadar yavaş yürüyordu. Elini cebine attı ve Chirs ile çektirdiği fotoğrafa bakarak:

--Senden ayrılalı iki gün bile olmadı ama seni çok özledim, dedi ve resmi öpüp cebine koydu.

Annesi ve babası bayağı uzaklaşmıştı. Luna bu nedenle koşmaya başladı. Annesinin yanına geldiğinde nefes nefese kalmıştı. Luna'nın mutlu görünmediğini gören annesi:

--Luna neyin var kızım? Neden mutsuzsun, diye sordu.

Luna:
--Anne ben eve gitmek istiyorum. Burada çok sıkıldım, dedi ve suratını asarak ilerledi.

Annesi Luna'nın neden böyle davrandığını anlamıştı. << Anlaşılan Chirs' i özlemiş >> diye düşündü. Ama elinden ne gelirdi ki. Boşver düşüncesiyle Luna'yı takip etti.

Luna tam 4 saat suratını asarak alışveriş merkezinde yürümüştü. Bu arada annesi ve babası ona hiç karışmamış, neler gerekliyse almış, alışverişlerini bitirmişlerdi. Alışveriş merkezinden çıktılar ve arabalarına doğru ilerlediler. Anayola geldiklerinde anne ve babası karşıya geçmişti ; fakat Luna hala geçmemişti. Luna tam yolun ortasındaydı. Bir anda başı döndü ve bir arabanın çarpmasıyla yere yıkıldı. Olayı gören anne ve babası koşarak kızlarının yanına geldiler ve:

--Lunaaaa!!!! diye bağırdılar. Luna artık herşeyin bittiğini anlamıştı. Chirs' i bir daha asla göremeyecekti. Zorlukla resmi çıkardı ve göğsünün üzerine koyarak:

--Mezarımın içine bu resmide koyun. Chirs seni çok seviyorum dedi. Bu Luna' nın son sözleri olmuştu çünkü gözlerini bir daha açmamak üzere kapatmıştı.

[Amber Potter]

Çok fazla duygu yüklü...
Ama güzel olmuş...

[Marissa Arwen Shapplin]

İki tepenin ardından kendini göstermeye başlayan güneş Merissa'nın odasına yavaşça süzülürken Merissa dışarıyı seyrediyordu. Akşamdan beri düşündüğü dersini bugün tekrar düşünmeye başlamıştı. Çok heyecanlıydı. Çünkü Hogwarts'taki ilk dersiydi. Hemde bir Aritmansi Profesörü olarak. Kendisinden önceki profesörle tanışmıştı. Çok tatlı bir bayandı kendisi. Öğrencilerinin iyi olduğunu ilk soruşunda öğrenmişti. Ve bu nedenle korkmuyordu. Zaten korkacak birşey yoktu. Herşeyi yerinde öğreteceğine inanıyordu. Bu düşüncelerinden güç olan Merissa yataktan doğruldu. Kendini çok yorgun hisseiyrdu. fakat öğrencilerini düşünüp onlardan güç aldı ve hızlı bir şekilde giyinmeye başladı. O sarı keten elbisesini üzerine geçirmişti bile. Hemen aynanın önüne fırladı ve saçını topuz yaptı. Tabikide mekyaj yapmayı unutmadı. Aldığı makyaj malzemeleriyle hafif bir makyaj yaptı yüzüne fazla makyajı sevmiyordu çünkü. Çantasını koluna takarak odasından çıktı. Kapının önünde duran o sevimli beyaz topuklu ayakkabısını ayağına geçirdi. Ve son bir hızlı Büyük Salon'a doğru ilerledi...

Büyük Salon'a vardığında öğrencilerin ''Günaydın'' demesini e o gzlerinin içinde bulunan parlaklılığı onu çok mutlu etti. Hiç bu kadar mutlu olmadığını anımsadı. Gözlerinin içi gülerek ve büyük bir gülümsemeyle Hogwarts Müdürü Scarlett'e:

--Günaydın Profesör, dedi ve yerin oturdu. Hemen kahvaltısını aldı. Bİr yandan kahvaltısını yapıyor bir yandan da Sihirli Yaratıkların Bakımı dersinin profesörüyle sohbet ediyordu. Çok sevmişti o bayanı. Kanı ısınmıştı ilk görüşte. Bunları düşünen Merissa en sonunda kahvaltısını bitirdi ve dersliğine doğru ilerledi. Doğrusunu söylemek gerekirse 7. Kat ona bayağı uzak geliyordu. Zorlu çabalara rağmen 7. Kata çıktı ve dersliğe girdi. Şöyle bir öğrencilerine baktı. Hepsinin yüzü gülüyordu. Mutlu bir şekilde:

--Günaydın genç büyücüler. Nasılsınız bakalım. Ben yeni Aritmansi profesörününüz Merissa Aloe Boleyn. Bu seneki Aritmansi derslerini birlikte işleyeceğiz. Umarım zevkli dersler işleriz, dedi ve masasına oturdu.

Bütün öğrencilerin önünde parşömen kağıtları ve tüy kalemleri vardı. Onlardaki bu hıazlılığı gören Merissa:

--Bakıyorum derse geçmek için sabırsızlanıyorsunuz. Pekala o zaman hemen derse geçiyorum, dedi ve asasını kaldırdı. Bir kaç sihirli sözcük mırıldandı işte o anda tahtada şunlar yazılıydı:

Konu: Aritmansi'deki rakamlar ve anlamları.

--Evet bu rakamları bileniniz var mı, dediğinde şaşırmıştı çünkü herkes parmak kaldırıyordu. Açıkcası Merissa çok sevinmişti. İyi ders işleyeceğne inanıyordu ve:

--Peki o zaman herkes parşomen kağıdına ne biliyorsa yazsın. 5 dakika sonra birde ben anlatayım, dedi ve dosyalarını okumaya koyuldu.Herkes büyük bir telaş içinde tüy kalemini almış parşömen kağıdına bir şeyler yazıyord. Merissa gülümsedi ve kendi tüy kalemini alarak dosyasını okumaya devam etti.

5 dakika dolmuştu:

--Evet herkes bitirdiğine göre ben anlatabilirim. Lütfen Aritmansi Ana Kitabı'nızın 15. sayfasını açınız. Bildiğiniz gibi Aritmansi'de 11 tane ana rakam vardır ve bunlar bizim evrenimizden gelmektedir. Bu rakamlar aritmanside kullanılan tek rakamlardır. Her sayının kendine özgü anlamı vardır.

1.Öncecilik
2.Bütünleyici
3.İfade
4.Büyü ve Kurmacı
5.Hayalci
6.Sorumluluk
7.Bilgi
8.Hedef
9.Cömertlik
10.Rüyalar
11.Liderlik
anlamlarına gelir.Aritmansideki sayılar töresel aritmansiye eklenince birkaç farklılık her zaman çıkar. Örneğin; 23 sayısı 11 ana rakkamlardan birisi değildir, bu 2+3=5'e eşittir. Aynı türden benzer örnekler görmek mümkün, 7+2=9, 9+8=17=1+7=8 ve 1+9+8+5=23=2+3=5. 11 ana sayıya eşitlemek için bütün rakkamlar sadeleştirilmelidir.

Aritmanside herşey hesaplanarak ilerler. Adını, doğum tarihini her ikisini kullanarakda hesap yapabiliriz. Günü 22 Ocak 1972 olan sayıları en sade şekle getirirken 1-22-1972 olarak yazarız ve yukarıdaki metodtaki gibi işlem yapılarak bulunur. Harflere sayı değerleri vererek işlemlerimizi kolaylaştırabiliriz , dedi ve saatine baktı. Ders bitmek üzereydi. Bu nedenle öğrencilerine dönerek:

--Evet dersimiz bitmek üzere bugün anlattığım konuyu su gibi içip geliyorsunuz ve kitaplarınızdan çalışmayı unutmuyorsunuz, dediği anda ders bitmişti. Kendinden gurur duyarcasına masasına yönelen Merissa çok mutluydu..



Hogwarts'tan evine geldiğinde saat akşam 7'i vuruyordu. Hava hiç olmadığı kadar soğuktu. Pencerenin önünde titrer bir halde bulunan Merissa neredeyse bayılacaktı. İşleri yüzünden eve geç saatlerde geliyordu ve kardeşleriyle görüşemiyordu. Çok dışarıda durması onun biraz hastalanmasına sebep oldu. Fakat Merissa bir şeye dikkat etti; ağaçların sallantısı ve ürpertisi bugüne kadar hiç onu korkutmamıştı. Ama bugün farklıydı. Çünkü evde yanlızdı. Daha bugün görüştüğü kardeşleri Diagon Yolu'na okul alışverişi için gitmişlerdi. Gideli 2 saat olmuştu ama hala gelmemişlerdi. Bu durum Merissa'yı korkutuyor, üzüyor ve sinirlendiriyordu. Sinirinden o sevimli sarı dolabına bir tekme attı. Atmıştı ama acısınıda çekiyordu. 1-2 hafta önce incittiği ayağı ağrımaya başlamıştı. Kıvranarak kendini yatağının üzerine atan Merissa o acılı surat ifadesiyle içeri gitmek istiyordu. Yavaşça ayağa kalktı ve tek ayak üstünde içeriye doğru ilerledi. Karanlıkta zar zor lambanın anahtarını buldu ve açtı. İçerisi birden aydınlık olduğunda Merissa:

--Hayatımda lambanın hiç bu kadar güzel ışık yaydığını görmemiştim. Demek ki insan çevresindeki çoğu güzelliği göremiyor, diye söylendi.

Merissa tam koltuğa oturacaktı ki kapının ısrarlı bir şekilde çalmasıyla oflayarak kapıya doğru ilerlemeye başladı. Tam kapıyı açacaktı ki elektrikler kesildi. Merissa bir anda irkildi ve kapıyı açtı. Fakat gelenin kim olduğunu göremiyordu. Ona doğru yaklaşan birini hissedince hemen geriye çekildi. Fakat çekilmek o kadar kolay olmadı. Sağolsun ayağının verdiği acı onu rahat bırakmıyordu. Üstüne gelen gölge onu daha da irkitti. Ve Merissa dayanamayıp:

--Aaaaaaaaaaaaaa, diyerek çığlığı basmış oldu. Çığlığa duyan kim olduğu belirsiz kişi elindeki feneri açınca Merissa derin bir nefes aldı. Korktuğu için kendini hahaha gibi hissediyordu. Gelen kardeşi Chirs’ti. Merissa dayanamayıp:

--Neden daha önce yakmıyorsun şu lambayı? Korkudan ölüyordum. Hem siz nerede kaldınız bakayım? Tam 2 saat oldu geleli. Beni çıldırmak mı istiyorsunuz siz, dediğinde nefes nefese kalmıştı. Bunu gören kardeşi Katharina lambayı aldı. Koşarak mutfağa gitti ve ablasına su katıp getirdi.

Suyu ilk başta içemk istemeyen Merissa kardeşlerinin ısrarı sonucunda suyu içti ve kapıyı kapattı. Yürümekte zorlndığını gören kardeşleri ablasının neler yaptığını tahmin edebilmişlerdi ki 2 kardeşte aynı anda:

--Ayağını bir yere mi çarptın sen, dediler ve güldüler. Onların gülmesine sinir olan Merissa elindeki yarım suyu Chirs ve Katharina'nın üzerine döktü. Tabi bardaktan su dökülür dökülmez odayı gülüş çığlıkları kapladı. Merissa bir kez daha kardeşlerini çok sevdiğini hatırladı.

İşte o gün Merissa ve kardeşleri evde yanlız olmanın tadını çıkardılar. Tabi Merissa'nın o ağrıyan ayağıyla pek çıkardığı söylenemez. Bu 3 sevimli kardeş gece boyu korku ve macera filmleri izlediler. Patlattıkları mısırlar evin her yerine dağılmıştı ama hiç biri kafasını çeviripte yerdeki mısırlara bakmadı bile. Çünkü birlikte olmanın mutluluğu ve heyecanı içindelerdi... Merissa ayağının ağrısı yavaş yavaş unutuyordu. Kardeşleri onun merhemi olmuştu. Gece geç saatlere kadar ayaktaydılar. Ne yazık ki uyku bastırınca o tüy gibi yastıklarına başlarını koymak zorunda kaldılar.

[Isabella Lizz Black]

Hmm renk uyumunu beğendim..Uzunluk gayet güzel..Betimlemelirin fazla olmasada iyi..Yazım yanlışlarını göremedim..

Sonuç:Oldukça güzel bir Rp tebrikler canım..

[Artis Hels]

Süper bir rp.Renkler çok uyumlu.Betimlemeler güzel.Noktalama işaretleri başarılı kullanılmış.Tebrikler canım kutlarım! 100 üzerinden 100